Door: Leendert Roosenbrand
Woensdag 30 oktober, VLLA, Amsterdam. In het voormalig uitvaartcentrum (“Een begrafenis of crematie regelen kan bij ons. 24/7 bereikbaar.”) is de dood allang vergeten. VLLA is vol en onderuitgezakt op banken en stoelen luistert iedereen ademloos naar S., de eerste act van de avond: muziek die op kousenvoeten door een sprookje loopt. Tussen het stil-luisterende publiek staan kleine tafels met daarop bloemen en kaarsen. Niemand maakt foto’s of filmpjes want dat is vriendelijk verboden. Een man die later binnen komt heeft dit verbod gemist en maakt bijna tóch een foto. Net op tijd wordt hij door een oplettende bezoeker op de vingers getikt. Hij verontschuldigt zich, maar lijkt ook opgelucht; dat hij de rest van de avond alleen maar hoeft te luisteren. Hij stopt zijn telefoon weg en leunt achterover.
Vanavond is ons geheim en niemand hoeft daarvan te weten.
In de pauze tekent Prentje Momentje voor wie dat wil in drie minuten een beeldherinnering aan de avond. En niemand pakt zijn telefoon. Erna het tweede optreden. Van P., die vertelt over zijn geboorteplaats, een vissersdorp. Hij bezingt zijn geboortegrond en de Dag des Oordeels die daar elke zondag met een hoofdletter wordt geschreven. In de tweede korte pauze spreek ik H., gegroefd, maar vrolijk gezicht onder een bleek-rood petje. “Ik ben twee keer eerder in VLLA geweest. Om voetbal te kijken. Maar ik hou helemaal niet van voetbal.” Ik vraag of hij wel van muziek houdt en als antwoord kijkt hij mij met blije jongensogen aan. M., de laatste muzikant, wordt aangekondigd door een kort verhaal van Anna (“… ik wilde even uitkijken over het water, of ik je misschien kon zien”). M. zingt zo zacht als hij maar kan en iedereen is stil. Maar we rouwen nergens om.
[De volgende editie van In Je Oren is op donderdag 28 november]
[Meer informatie vind je op www.facebook.com/injeoren]
